Owady na łące
Zarówno pasikonik, jak i świerszcz czy też konik polny, to stali obywatele polskich łąk i pastwisk. Z racji, iż są do siebie względnie podobne, wiele osób je ze sobą myli. Czy są one dla nas w szczególny sposób niebezpieczne? Czym się charakteryzują i jak je odróżnić? Jak długo żyją koniki polne? Dowiedź się, co możesz spotkać na łąkach i co w trawie piszczy.
Co jest charakterystyczne w wyglądzie dla pasikonika a co dla konika polnego? Warto również zwrócić uwagę na to, co jedzą koniki polne i świerszcze, gdyż można je spotkać również w pobliżu pól uprawnych. Jak wygląda świerszcz? Wiele osób niestety tego nie wie, a wbrew pozorom jest to stosunkowo łatwe. Owady te wyglądają zupełnie inaczej, jednak trzeba im się dobrze przyjrzeć. Różnią się od siebie głównie barwą, a także mają inne wymiary. Warto dowiedzieć się co je charakteryzuje, aby uniknąć ewentualnego ukąszenia.
Pasikonik
Tettigoniidae – pasikonik, owad największy z przedstawionej całej trójki. Może mierzyć od 4 do nawet 10 cm wraz ze skrzydłami. Jego ubarwienie zazwyczaj jest zielone, przez co bardzo ciężko zlokalizować go w trawie na łące. Cechuje go duża ruchliwość, a także umiejętność latania oraz skakania, co wykonuje bardzo dobrze.
Pasikonik zaliczany jest do grupy drapieżników. Dorosłe i okazałe osobniki żywią się w szczególności i głównie mniejszymi od siebie owadami m.in. muchami, motylami czy gąsienicami. Pasikonik zielony posiada bardzo duże oczy w stosunku do reszty tułowia jak na owada. Posiada również, bardzo silne tylne odnóża, dzięki którym jest uznawany za doskonałego skoczka. Pasikonika charakteryzują również długie czułki oraz bardzo dobrze rozwinięty aparat gębowy. Dzięki czemu pasikonik jest uznawany za dobrego myśliwego.
Czy pasikonik gryzie? Warto się zastanowić czy aby na pewno konieczne jest branie pasikonika na ręce, jeśli już uda nam się go złapać, gdyż właśnie dzięki bardzo umiejętnemu aparatowi gębowemu typu gryzącego, człowiek może zostać boleśnie ukąszony. Pasikonik może przegryźć skórę, dlatego ten typ owada najlepiej podziwiać, ale z daleka. Owady te w okresie głównie wakacyjnym w ciepłe popołudnia a szczególnie noce wydają miłe dla ucha dźwięki. Muzyka ta jest możliwa dzięki narządom strydulacyjnym, które posiadają pasikoniki. Poprzez ich pocieranie wybrzmiewa charakterystyczne cykanie, którego głównym zadaniem jest zwabienie samic. Okres, w którym można spotkać pasikoniki na łąkach, przypada od lipca do października na terenie całej Polski. Spotykając tego owada, nie należy go zabijać. Trzeba pamiętać, że jest on pożyteczny, do jego zadań zalicza się między innymi wyjadanie niektórych szkodników.
Konik polny
Owady te pochodzą z rodziny Chorthippu. Owad ten, potocznie określany jest, jako konik polny zielony. Oznacza skaczącego szarańczaka, jednak nazwa ta określa również wiele innych gatunków owadów. Należą do nich między innymi konik pospolity, konik ciemny, wąsacz, konik brunatny oraz ciepluszek. Czym różni się konik polny od świerszcza? Owady te swoją budową nie wyróżniają się szczególnie od pasikoników, czy świerszczy. Ich budowa ciała jest względnie podobna, jedynie niektóre gatunki są od nich mniejsze i nie posiadają takiego zabarwienia. Zazwyczaj występują w różnych odcieniach brązu.
Konik polny charakteryzuje się dość silnymi oraz długimi kończynami tylnymi, dzięki którym mają możliwość wykonywania dalekich skoków.
Czy konik polny wydaje dźwięki? Również te owady tak jak i pasikoniki, mogą wydawać charakterystyczne dźwięki. A dzieje się to poprzez działanie pocierania odnóż o skrzydła. Czy koniki polne są groźne? Koniki polne są dość płochliwe. Jednak te owady mogą być zmorą dla rolników, gdyż duży konik polny żywi się głównie trawą oraz zbożem i liśćmi, przez co niektóre gatunki mogą spowodować i wyrządzić duże szkody w rolnych uprawach. Ciekawostką jest, iż koniki polne dość często stają się łupem dla pasikoników. Wiele osób spotykając go na łące, zastanawia się, czy konik polny gryzie? Odpowiedź jest jednoznaczna, owady te są całkowicie niegroźne dla człowieka.
Świerszcz polny
Owad ten pochodzi z rodziny Gryllus campestris. Swoim wyglądem bardzo przypominają pasikoniki oraz koniki polne, przez co są również bardzo często z nimi mylone z racji, iż nie każdy jednak dokładnie wie, jak w rzeczywistości wyglądają. Można je spotkać na polach uprawnych, nieużytkach leśnych, suchych łąkach. Jednak z racji swojego wyglądu i miejsca zamieszkiwania, są bardzo trudne do zlokalizowania oraz zaobserwowania. Żyją zagrzebane w ziemi co dodatkowo utrudnia ich odnalezienie. Norki świerszczy polnych znajdują się na głębokości nawet do 40 cm w głąb ziemi, a wychodzą z nich głównie tylko wieczorową porą, na czas „koncertów”. Podobnie jak konik polny tak i świerszcz polny jest płochliwy.
Świerszcz polny pod względem budowy jest o wiele mniejszy od pasikoników, gdyż mierzą one około jedynie 2,5 cm. Zazwyczaj występują w barwach ciemnych, od brązu po smoliście czarne. Są bardzo niepozorne i mogą przypominać chrząszcze. Posiadają dość spore głowy a małe oczy. Bardzo długie czułki, a także dobrze rozwinięty aparat gryząco-gębowy. Ich pożywieniem jest głównie trawa, zioła, ale także w kryzysie nie pogardzą innymi mniejszymi owadami. Nie mają zdolności pozwalających na latanie, ale charakteryzuje ich bardzo dobra skoczność.
Owad ten, gdy poczuje zagrożenie, w przypadku samoobrony może nawet ugryźć człowieka. Dzieje się to jednak stosunkowo rzadko, z racji, iż świerszcze zazwyczaj unikają ludzi, chowając się do swoich norek pod ziemią. Tak jak pasikonik, czy konik polny, tak też świerszcz polny może również wydawać dźwięki dzięki narządom strydulacyjnym. Donośne cykanie oraz koncerty na łąkach i polach można usłyszeć głównie do końca czerwca. Co istotne, natężenie dźwięków, które wydaje świerszcz polny, zależy od wieku samca.
Świerszcz polny zasługuje na szczególną uwagę, ze względu, iż aktualnie w naszym kraju są pod ochroną z racji, iż grozi im wyginięcie. Owady te można spotkać na łąkach oraz polach w okresie od maja nawet do czerwca i końca lipca.
