Tarnina to roślina, która dzięki swoim wyjątkowym właściwościom leczniczym znalazła zastosowanie m.in. w medycynie naturalnej. Owoc tarniny stosuje się głównie jako lekarstwo na biegunkę. Nowoczesna fitoterapia zaleca również stosowanie wywarów z tarniny w chorobach układu moczowego. Koniecznie sprawdź, jakie właściwości ma tarnina.
Tarnina owoc
Prunus spinosa L. znana również jako śliwa tarnina bądź tarka. Roślina ta znana i od dawna stosowana w medycynie naturalnej ze względu na swoje właściwości lecznicze. Zastosowanie tarniny jako leku do chorób związanych m.in. z układem moczowym. Stosowana również w dolegliwościach żołądkowych, działa rozluźniająco na ściany i mięśnie gładkie przewodu pokarmowego. Swoje zastosowanie znajduje również jako znany środek przeczyszczający lub przeciwbiegunkowy.
Nowoczesna fitoterapia zaleca głównie stosowanie owoców tarniny, które zawierają flawonoidy — antyoksydanty nadające im głęboki niebieski kolor. Dodatkowo zawierają witaminę C (20 mg w 100 g), witaminy z grupy B, beta-karoten, znaczne ilości wapnia, potasu oraz magnezu, a także fitosterole, pektyny, cukry, kwasy organiczne i garbniki. Kwiaty tarniny z kolei mają działanie moczopędne i przeczyszczające. Zawierają między innymi flawonoidy, pektyny, garbniki, cukry, potas, a także witaminę C.
Owoce tarniny na biegunkę
Znakomite właściwości przeciwbiegunkowe które posiadają owoce tarniny, pomagają w niekomfortowej dolegliwości podobnie jak owoce borówki, czyli czarnej jagody. Swoje właściwości przeciwbiegunkowe zawdzięczają dzięki zawartych w nich garbników, które w kontakcie z błoną śluzową jelit tworzą nieprzepuszczalny filtr, który chroni je przed substancjami wywołującymi biegunkę.
Oprócz tego spowalniają ruchy robaczkowe jelit oraz działają przeciwzapalnie i przeciwbakteryjnie. Dzieje się to głównie dlatego, że garbniki łączą się z bakteriami i neutralizują je. Co istotne to owoce tarniny na biegunkę są szczególnie polecane, osobom starszym i dzieciom z przewlekłym nieżytem żołądkowo-jelitowym spowodowanym nadmiernym działaniem fermentacji.
Kwiat tarniny w chorobach urologicznych
Kwiat tarniny swoje zastosowanie znalazł również w dziedzinie medycyny jaką jest urologia. Kwiaty te łagodzą stany zapalne dróg moczowych, dlatego współczesna fitoterapia zaleca stosowanie ich wspomagająco w leczeniu np. kamicy moczowej, stanów zapalnych pęcherza moczowego oraz nerek. Znajduje również zastosowanie podczas skąpomoczu ze względu na właściwości moczopędne. Medycyna ludowa uważa kwiaty tarniny za produkt który pomaga oczyścić krew, ze względu na zawartości flawonoidów są pomocne i przyspieszają usuwanie produktów przemiany materii razem z moczem.
Kwiaty tarniny mają łagodne działanie przeczyszczające, dlatego napar z nich otrzymywane jest polecany do stosowania podczas przebywania na różnych dietach oczyszczających organizm.
Domowy wywar – tarnina odwar z owoców
- 1 łyżkę owoców tarniny umieść w garnku,
- zalej szklanką wody
- następnie gotuj przez około 3 minuty
- po wskazanym czasie odcedź owoce i odstaw napar na 10-15 minut do ostygnięcia.
Tarnina — napar z kwiatu tarniny
- 1 łyżeczkę kwiatu tarniny — około 1 g
- zalej szklanką ok. 250 ml wrzącej wody
- odłóż szklankę i ją przykryj. Poczekaj, aż zioła się zaparzą (około 10 minut do 15 minut).
- Staraj się pić raz dziennie ciepły napar z kwiatu tarniny
Napar z kory tarniny
- 1 łyżkę kory tarniny umieść w garnku
- zalej szklaną ok. 250 ml gorącej wody
- gotuj przez około 3 minuty
- po wskazanym czasie odcedź miksturę i odstaw na 10-15 minut do ostygnięcia.
Odwar z kory tarniny
Kora tarniny ma właściwości ściągające i przeciwzapalne. Wystudzony napar z kory tarniny, genialnie nadaje się do płukania ust, jamy ustnej, a także dziąseł w przypadku stanu zapalnego.
Tarnina przeciw miażdżycy
Zawarte w tarninie związki flawonoidowe (głównie antocyjany) mogą przyczyniać się do działań związanych z obniżeniem ciśnienia krwi, stężenia trójglicerydów oraz „złego” cholesterolu LDL. Ponadto dzięki leczniczym właściwościom zwiększają stężenie „dobrego” cholesterolu HDL i uszczelniają naczynia włosowate oraz ograniczają tworzenie się skrzepów krwi w naczyniach krwionośnych. Dlatego spożywanie owoców tarniny może zapobiegać powstawaniu miażdżycy, co w konsekwencji również może zapobiegać rozwojowi innych dolegliwości m.in. takich jak choroba niedokrwienna serca, udar czy zawał serca.
Kiedy zbierać tarninę
To kiedy zbierać owoce tarniny jest mocno zależne od panujących w danym roku warunków atmosferycznych. Tarnina to kolczasty wysoki krzew, który można znaleźć głównie na skraju lasu. Kwiaty zbiera się zazwyczaj od kwietnia do maja, najlepiej, aby w dniu zbioru było słonecznie i po rosie, gdyż mokre owoce ciemnieją po wyschnięciu. Najlepiej schną w 35 stopniach lub na pełnym słońcu, wówczas zmieniają barwę i przybierają kremowy kolor.
Ciemnoniebieskie owoce z niebieskim nalotem zbiera się jesienną porą głównie w miesiącach: październik lub listopad. Owoce tarniny są wówczas bardzo kwaśne w takim stopniu, że nie nadają się do spożywania ich na surowo. Stracą kwaśny smak po pierwszych przymrozkach lub po zamrożeniu w lodówce (na około 12-24 godziny). Można je następnie spożywać na surowo i stosować do produkcji dżemów, przetworów, czy też kompotów nalewek, win oraz likierów.
Ważna uwaga. Pestki tarniny są trujące
Nasiona tarniny zawierają cyjanowodór, tzw. kwas pruski – substancję toksyczną przy spożywaniu w zbyt dużych ilościach. Istotne jest, aby nie żuć i rozgryzać ani miażdżyć nasion tarniny. Nie martw się jednak – połknięcie pestek owocu bez ich żucia nie jest szkodliwe dla zdrowia człowieka.
